Description
100 χρόνια έχουν περάσει απο την πρώτη μεγάλη γενοκτονία του ταραχώδους 20ου αιώνα,την Αρmένικη Γενοκτονία. Μεταξύ 1915 και 1923 περισσότεροι από ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι σγφαγιάσθηκαν συστηματικά, απελάθηκαν ή εξισλαμίσθηκαν δια της βίας απο τους Οθωμανούς. Το μόνο τους “έγκλημα” ήταν ότι ήταν Αρμένιοι και χριστιανοί και όχι Τούρκοι και μουσουλμάνοι. Επιδιώκοντας το εθνικιστικό όραμα μιας “Τουρκίας για τους Τούρκους” και προσβλέποντας σε μία Παντουρανική Αυτοκρατορία, που θα περιλάμβανε όλα τα τουρκικά φύλα, απο τα Βαλκάνια μέχρι τη Σιβηρία, οι Νεότουρκοι εκεμταλλέυτηκαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη συνεπακόλουθη αστάθεια στη Μέση Ανατολή, για να αναγκάσουν Αρμενίους, Έλληνες και Ασσυρίους να εγκαταλείψουν της αρχαίες τους πατρίδες, τμήματα της σημερινής Τουρκίας.
Η Κυπριακή Επιτροπή Μνήμης της 100ης Επετείου ετοίμασε αυτή την έκδοση ως μέρος μιας γενικότερης πρωτοβουλίας σε όλη την αρμενική διασπορά, για συλλογή και καταγραφή ειδησεογραφικών στοιχείων της εποχής της Αρμενικής Γενοκτονίας. Τα άρθρα για τις Χαμιτικές Σφαγές (1894-96), η σφαγή των Αδάνων (1909) και το 1914, το έτος πριν την Γενοκτονία, περιλήφθηκαν στην έκδοση, ώστε να καταστεί πιο ολοκληρωμένη. Οι σφαγές αυτές θεωρούνται ευρέως ως πρόδρομοι της Γενοκτονίας.
One hundred years have passed since the first major genocide of the turbulent 20th Century, the Armenian Genocide. Between 1915 and 1923 more than one and a half million Armenians were either systematically massacred, deported or forcefully Islamised by the Ottomans. Their only “crime” was that they were Armenians and Christian, not Turkish and Muslim. Pursuing the nationalist vision of a “Turkey for the Turks” and aspiring to a Panturanic Empire encompassing all Turkic people from the Balkans to Siberia, the Young Turks took advantage of World War I and the Subsequent instability in the Middle East to force the Armenians, Greeks and Assyrians out of their Ancient homeland, parts of present-day Turkey.
The 100th Anniversary Commemoration Committee of Cyprus called for this publication as part of a general initiative across the Armenian diaspora, to collect and document news items contemporary to the Armenian Genocide. The articles about the Hamidian massacres (1894-96), the Adana massacre (1909) and 1914, the year before the Genocide, were included in order to make the publication more comprehensive. These massacres are widely considered to be precursors of the Genocide.
