Τα έθιμα του θανάτου στην παραδοσιακή κοινωνία της Κύπρου

Description

Άμαν έκλαιεν ο κουκκουφκιάος λυπητερά, εφοούμαστιν. Κακόν χαπάριν, άμαν κλαίει κορωνού. Άμαν ο κουκκουφκιάος ‘εν εμίλαν, ήταν κακόν. Η κατσηκορώνα τζι εν’ σκεφτιτζή, εν’ κακόν. Άμαν κλάψει η κατσηκορώνα, εννά σου φέρει έναν πλάσμαν έσσω σου που ‘εν το είδες. Άμαν κάτσει απέναντι ένας κουκκουφκιάος τζαι κλάψει, ακούεις κάτι κακόν. Άμαν κράξει η κουκουβάγια, που θεωρείται πουλλίν του χάρου, εννά μας πάρει, που λέμεν.

Στην παρούσα έκδοση, όπως και στις προηγούμενες εκδόσεις, το υλικό αντλείται στο μεγαλύτερο βαθμό από το Αρχείο Προφορικής Παράδοσης του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών και σε μικρότερο βαθμό από το Λαογραφικό Αρχείο του Κέντρου.

Εντυπωσιακή η ομοιότητα σε πολλά έθιμα με την αρχαιότητα. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι πολύ διστακτικοί να εγκαταλείψουν έθιμα που έχουν σχέση με το θάνατο και τις μετά θάνατο εκδηλώσεις στους νεκρούς. Σε όλες τις φάσεις, από τα προμηνύματα του θανάτου ως το κλείσιμο των ματιών του νεκρού, από το τελετουργικό της νεκρώσιμης πομπής και της ταφής ως τις προσφορές στο νεκρό, τις εκδηλώσεις πένθους και τα μνημόσυνα, εντοπίζονται πάρα πολλά κοινά σημεία με τον αρχαίο κόσμο.

Με την πάροδο του χρόνου, την αλλαγή στον τρόπο ζωής, αλλά και την ανάμιξη του πληθυσμού, ιδιαίτερα μετά το 1974 στην Κύπρο, παρατηρείται στη νεότερη εποχή μια ομοιομορφία στα έθιμα. Από την πολυμορφία και την ποικιλότητα καταλήγουμε σε απλουστευμένες μορφές. Η τάση αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής στους τύπους της πίτας του μνημοσύνου και στην όλη διαδικασία για τα μνημόσυνα.

Additional information